Ojciec Pio i Msza trydencka
W trakcie obrad Soboru Watykańskiego II, w lutym 1965 roku, poinformowano o. Pio, że będzie odprawiać Mszę Świętą zgodnie z nowym rytem ad experimentum, w języku narodowym, z wytycznymi soborowej komisji liturgicznej mającymi na celu odpowiedzenie na potrzeby współczesnego człowieka. Święty stygmatyk zanim jeszcze zobaczył tekst rytuału nowej Mszy napisał do papieża Pawła VI prośbę o dyspensę. Odpowiednią zgodę przywiózł mu osobiście Antoni kardynał Bacci. Ten purpurant wraz z Alfredo kardynałem Ottavianim (prefektem Świętego Oficjum) napisali szczegółową analizę krytyczną proponowanego rytu mszy. Po pewnych zmianach nowa msza została wprowadzona w 1969 r. Wówczas o. Pio już nie żył. O. Pio odprawiał Mszę w starym rycie, a pod koniec życia z niewielkimi zmianami z 1965 roku (kierunek celebracji: twarzą do ludu).
Modlitwa św. Maksymiliana za masonów
Maksymilian Kolbe, wielki czciciel Niepokalanej i gorący propagator Cudownego Medalika, zakładając w 1917 r. Rycerstwo Niepokalanej, wypowiedział szatanowi walkę na śmierć i życie pod przewodnictwem Niepokalanej. Rycerze mieli codziennie odmawiać modlitwę, jaką ułożył Maksymilian, rozwijając słowa z Cudownego Medalika: „O Maryjo, bez grzechu pierworodnego poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy i za wszystkimi, którzy się do Ciebie nie uciekają, a zwłaszcza za masonami i poleconymi Tobie”. Dopiero później w powojennej rzeczywistości zamieniono „masonów” na ogólniejszy zwrot o „nieprzyjaciołach Kościoła Świętego”, czyli wrogach Kościoła, ale już nienazwanych po imieniu.
Kard. Joseph Ratzinger o reformie liturgicznej
„Jestem przekonany, że kryzys w Kościele, którego jesteśmy świadkami, wynika w wielkiej mierze z dezintegracji liturgii”
– napisał Joseph kard. Ratzinger, późniejszy papież Benedykt XVI.
Stwierdził on też, że ukierunkowanie kapłana w stronę wiernych było błędem. Osobiście napisał wstęp do książki Klausa Gambera „Zwróćmy się ku Panu!”. Ten wybitny liturgista udowadniał w pozycji polecanej przez późniejszego Ojca Świętego, że odwrócenie celebransa w stronę ludu nie tyle było powrotem do zwyczajów z pierwszych wieków chrześcijaństwa, co ocierało się o protestantyzację liturgii katolickiej.
Jezus do św. Faustyny o heretykach
W obecnym wydaniu „Dzienniczka” Św. Faustyny Kowalskiej słowa Jezusa do wizjonerki o „heretykach i odszczepieńcach” zamieniono na „braci odłączonych”. Nie oceniając tego semantycznego zabiegu, warto przytoczyć oryginał, czyli modlitwę podyktowaną przez Zbawiciela na piąty dzień nowenny do Miłosierdzia Bożego: „Dziś sprowadź Mi dusze heretyków i odszczepieńców, i zanurz ich w morzu miłosierdzia Mojego; w gorzkiej męce rozdzierali Mi ciało i serce, to jest Kościół Mój. Kiedy wracają do jedności z Kościołem, goją się rany Moje i tym sposobem ulżą Mi męki” [źródło: „św. Faustyna Kowalska, Dzienniczek. Miłosierdzie Boże w duszy mojej”, Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, 1979 r (s. 1218-1219)]. W wersji uwspółcześnionej, słowa te zmieniono. „Dziś sprowadź Mi dusze braci odłączonych i zanurz ich w morzu miłosierdzia Mojego.” („Bogu chwała”, modlitewnik dla dorosłych, Wydawnictwo Święty Wojciech, Poznań 2008 r.). W innej wersji czytamy z kolei: „Módlmy się za tych, którzy pozostają poza Kościołem, aby powrócili do jedności Kościoła.” („Nowenna do Miłosierdzia Bożego”, Wydawnictwo Instytutu Teologicznego Księży Misjonarzy, 1998 r.). Takich zmian w „Dzienniczku” Świętej Faustyny Kowalskiej jest znacznie więcej.
Matka Boża z Kibeho: „Biada wyznaniom, które mnie nie uznają”
W dobie ekumenizmu, który czasami wychodzi poza ramy nauki o konieczności nawrócenia na jedyną prawdziwą i objawioną wiarę katolicką, warto przypomnieć słowa Matki Boskiej (objawienia z 1981 r. w Kibeho w Rwandzie; ostatnie objawienia maryjne uznane oficjalnie w 2001 r. przez Kościół katolicki jako autentyczne). Oto zdanie Maryi z Kibeho odnośnie innych wyznań niż wyznanie katolickie: „Biada wyznaniom, które mnie nie uznają i nie chcą mnie słuchać!” (tłum. „MR” z języka francuskiego: „Malheur aux Confessions religieuses qui ne me reconnaissent pas et ne veulent pas m’écouter!”. Tłumaczenie z języka francuskiego za obszernym opracowaniem objawień pióra bpa Augustina Misago pt. „Les Apparitions de Kibeho au Rwanda”., Kinshasa, 1991, s. 426). Odnosząc się do tych słów Niepokalanej Alphonsine Mumureke (widząca, jedna z trzech wizjonerek uznanych przez Kościół) mówiła o potrzebie modlenia się o nawrócenie wyznawców religii nie uznających Maryi oraz za ateistów.
